mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 8

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf1 dwa ostatnie dwudźwięki pr.r. są sekstami cis3-a3. Tę oczywistą pomyłkę poprawiono w Wf2 i Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wf

t. 13-15

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf (→Wa) laseczki ćwierćnutowe dochodzą tylko do górnych nut oktaw pr.r. na 2. mierze t. 13 i 14; podobnie, w t. 15 tylko górne nuty oktaw są wydzielone jako górny głos na 3. mie­rze (obie nuty każdej z tych oktaw należą nato­miast do dolnego głosu). Jest to z pewnością wynik niezrozumienia pisowni Chopina przez kopistę lub, co bardziej prawdopodobne, przez sztycharza Wf. Chopin pisał laseczki zawsze po prawej stronie główek nutowych, co w takiej sytuacji powodowało niejednoznaczność zapisu, np. w t. 15: . O tym, że Chopin miał na myśli przedłużanie obu nut oktaw, niezbicie świadczą kropki przedłużające obie nuty w Wn w t. 15, a także we wszystkich źródłach w po­dob­nej sytuacji w t. 36-40.
W Wn laseczki przydzielono prawidłowo z wyjąt­kiem t. 15.
Źródła różnią się też obecnością kropek przedłu­żających oktawę e2-e3 na początku 3. miary t. 15 – Wf1 nie ma żadnej, Wf2 i Wa1 mają tylko górną, Wn i Wa2 obie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wf

t. 15

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf1 górne nuty 7. i 8. szesnastki pr.r. wydrukowano pomyłkowo o sekundę wyżej. W rezultacie 4 ostatnie oktawy w tym takcie odczytane odsłownie brzmią dis2-eis3, e2-fis3, e2-eis3 i dis2-d3. Oczywisty błąd poprawiono w Wf2 i Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk nad przednutką w Wn, odczyt dosłowny

Wn pionowy łuk

Arpeggio w Wn, interpretacja kontekstowa

red TGTU

 

Łuk pod przednutką (przetrzymujący) w Wf, interpretacja

Bez znaku w Wa
..

Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z le­żącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn ozna­cza przednutkę bez arpeggia, a Wf przed­nut­kę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w pra­ktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia.

Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Ósemka z kropką i trzydziestodwójka w Wn

Wn TGTU

Ósemka i szesnastka w Wf (→Wa)

Wf2, Wa wg opisu
..

Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według poprawnej rytmicznie wersji Wn, przekazującej niemal na pewno tekst [A]. Wf1 ma tu błędny rytm, w którym brakuje jednej trzydziestodwójki –  (na schemacie zachowano rozplano­wa­nie wartości rytmicznych partii pr.r. względem lewej). Zdaniem redakcji, jest to najprawdopo­dobniej niedokończony zapis rytmu, który widzi­my w Wn. Poprawka w Wf2 i Wa miała na celu usunięcie niedomiaru wartości, jest ona dziełem adiustatorów. Wersję tę przyjmujemy zarazem jako tekst Wf1, gdyż wydaje się, że tak właśnie, opierając się na wartościach rytmicznych nut, zinterpretuje to miejsce większość czytających.

Rytm 1. ćwierćnuty taktu podajemy według Wn. W Wf1 przeoczono kropki przedłużające wartość 1. ósemki, a po pauzie trzydziestodwójkowej umieszczono szesnastkę. Efektem tego był błąd rytmiczny (brak jednej trzydziestodwójki), który poprawiono w Wf2 (→Wa), jednak nie poprzez dodanie kropek i skrócenie drugiej nuty, lecz przez wydłużenie pauzy.

[Przydałoby się wyjaśnienie dlaczego my Wn. Tylko że nie wiem. Bo w analogicznych miejscach (55, 105, 288) wszędzie dajemy ten mniej punktowany rytm, nawet jeśli w Wn jest ten z trzydziestodwójką, jak w t. 55. Szesnastka jest też w t. 33, nawet w Wn2 (w Wn1 się pomylili).]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf